De vlucht

Het gevoel dat men heeft zodra de wekker gaat, zo rond 4, 5 uur s’ochtends, om een vlucht te halen, kent geen parallel. Wonderbaarlijk genoeg ben je veel sneller je bed uit dan je dat zou zijn voor school of werk. Toch is blijde opwinding niet het enige gevoel wat ik dan heb. Zenuwen voor de reis, wat verdriet om het afscheid en zo nu en dan word ik geplaagd met een vervelende stem die zegt: ‘Misschien is deze hele reis wel een gigantische fout. Wie weet betaal je goud geld om het twee maanden verschrikkelijk te hebben.’

Dit stemmetje bevecht ik moedig met de redenering dat, zelfs ALS de reis tegen gaat vallen, het wordt iets compleet nieuws. Het zal iets zijn wat ik nog nooit in mijn leven eerder heb geprobeerd. Ik ga een ‘’soort-van au-pair’’ worden. Ik word deel van een onbekende, maar naar verwachting ontzettend lieve familie. Ik ga Niagara falls zien, het Vrijheidsbeeld, Broadway en allerlei andere plekken die je in de films ziet. Ik ga naar de VS, en een zomer in Nederland werken met tv-series kijken afwisselen kan daar nooit tegenop!

--

Inmiddels schrijf ik dit al vanuit het vliegtuig. We landen over welgeteld een uur en 17 minuten. Voor me heb ik een klein touch screen, en deze was mijn beste vriend voor de vlucht. Ik voel de verleiding om het ding straks uit de muur te rukken en mee te nemen, we hebben ook zo’n band gevormd de laatste –help- zeven uur. Het toestel speelt talloze gratis films af waarvan sommige nog in de bioscoop draaien, dus je kunt begrijpen dat men er uren mee zoet kan zijn. Ook kan ik precies zien waar we momenteel vliegen.

Dit is één van de luxes waarvan ik mag genieten tijdens deze vlucht. Toen ik op het vliegveld hoorde dat ik niet met KLM vloog, maar KLM een partner was van Delta air, voelde ik me enigszins opgelicht, maar Delta air blijkt net zo luxe te zijn. Het eten dat we voorgeschoteld krijgen valt me alles mee, de wc’s zijn schoon en bij het begin van de reis kreeg ik een kussen, dekentje en oordropjes. Bovendien werkt hier de liefste stewardess ter wereld.

En dan was er natuurlijk het boek wat ik van jullie heb gekregen! Het warmde mijn hart, en ik ben er erg blij mee. ‘’Waarom schrijf je dit verslag dan op je macbook, en niet in het boek?’’ Vraag je jezelf misschien af. Ik plan zeker nog om daar ook in te schrijven! Maar op deze manier kan ik dit verslag zo op de blog zetten, voor de overbezorgde ouders en vriendjes thuis ;)

All in all ben ik niet geheel zorgeloos; het spannendste moet nog komen natuurlijk. Ook was geld pinnen op Schiphol nog niet gelukt. Toch houden we de moed er gewoon in! Ik hoop dat ik over een paar uur waanzinnig opgelucht in Jana en John’s auto zit, met één van mijn grootste hindernissen van mijn vakantie achter de rug!