Hooibalen sjouwen bij nana

Zoals sommige lezers al weten zijn de familie en ik de laatste twee dagen bij John's grootouders verbleven. Zij wonen in Maryland op een prachtige boerderij, en velen van John's gigantische familie zijn dit weekend hier gekomen. Ik weet niet precies hoeveel broers en zussen John heeft, maar ik heb al ongeveer zes broers en vier van zijn zussen ontmoet! Boerderij gezinnen zijn hier heel groot. Kinderen zijn gratis helpers, natuurlijk!

En hier heb ik wifi! Jottem. Toch zal mijn verslag iets korter zijn dan normaal, simpelweg omdat ik niet veel zin heb om te schrijven, maar toch de wifi wel hier even voor wil gebruiken.

John's broers lijken allemaal op hem. Zware, stoere en vooral GROTE kerels. Jana denkt dat haar Sammuel er ook zo gaat uitzien, hij is nu al zwaar van stuk en eet voor tien. Al deze broers (en zussen) hebben ook hun kinderen meegenomen, dus het stikt er van hier. Gelukkig zijn ze bijna allemaal heel lief, en alle ouders letten op alle kinderen.

Ik ben net klaar met helpen hooibalen sjouwen. Ik heb niet met alle vrachten geholpen, alleen met de laatste vier, maar ik snap dat als men dit de hele dag doet, je liters aan zweet verliest. Het is ontzettend hard werken, en ik met mijn kippenkracht voelde me af en toe meer in de weg zitten dan nuttig zijn. Iedereen begrijpt echter wel dat ik uit mijn element ben en ik werd goed begeleid en aangemoedigd. De sfeer was dus niet vervelend, maar fan van lichamelijke inspanning zal ik nooit worden.

Toch vind ik het wel jammer om hier weg te gaan morgen (dinsdag). Behalve de wifi vind ik deze boerderij simpelweg mooier, en bovendien lopen hier een jong katje EN hondje rondt! Een waar walhalla voor mij! Bij John en Jana is het wel wat koeler. Toen ik vanmiddag Jana hielp met boodschappen doen, en we de verkoelde supermarkt uitliepen, moest ik wel even slikken door de verstikkende hitte om me heen.

En dat is het wel weer een beetje. Ik kijk uit naar de trip naar New York City en naar het terugkeren naar mijn familie, maar hevige heimwee heb ik gelukkig niet. Ergens in mijn achterhoofd houd ik vast aan de gedachte dat, wat er ook gebeurd, ik op een dag toch wel terug moet naar het koude kikkerland, in ieder geval met een ervaring rijker!

(overigens excuses voor menige dt-fouten, ik ben een beetje moe!)