Reisverslag
Door: Froukje
Blijf op de hoogte en volg Froukje
10 Juli 2016 | Verenigde Staten, New York
Nog maar twee weken, dan hoop ik mijn broer te ontmoeten in de stad der steden. Ik zie er echt naar uit, en ook om niet meer te hoeven koeien melken. Zoals ik al zei, het werk zelf gaat wel, maar het tijdstip is een regelrechte marteling.
Alles gaat nog steeds prima. Een paar dagen geleden spotte Jana een ‘free kittens’ bord in een tuin. Jaja, op het platteland kan je zomaar gratis katjes krijgen, als je je ogen goed openhoudt voor borden. En inderdaad hebben we drie jonge poesjes opgepikt, één voor Raksaa, één voor Mick en één voor mij. (Niet schrikken mam, hij gaat niet mee naar huis.) Raksaa’s zwarte poesje heet Charchcoal (houtskool), Mick’s grijze katje heet Thunderhead (typische naam van een 8 jarig jongetje, niet?) en ik heb mijn bruine Peppermint genoemd. Ze zijn speels en hun vacht is zo zacht als dons, maar kittens zullen nooit half zo leuk zijn als puppies. Ira is te klein om te begrijpen dat je voorzichtig moet zijn met dieren, dus hij tilt de katjes op aan hun pootjes of staartjes en knijpt ze bijna fijn. John vindt het hilarisch dat ik bezorgd aan kom rennen zodra Ira een katje grijpt.
Laatst heb ik onkruid gewied (gewiedt? Gewaden?). John wiedde de grote stukken met zijn skidloader, en ik kwam erachteraan met zo’n stoere onkruidmaaier met een motortje. Zo stoer was ik helaas niet, want ik probeerde namelijk eerst 15 minuten tevergeefs het ding te starten door aan zo’n touwtje te sjorren. Rotwerk was het, zo in de hitte met dat zware ding… Ik zit dan toch liever achter een bureau.
Even wat anders. Om eerlijk te zijn ben ik altijd een beetje onwetend geweest als het gaat om politieke stromen. Republikein, Democraat, Liberaal, links, rechts, boven en onder… meestal duizelt het me allemaal een beetje, en geef ik ook niet zoveel om de details. Nu heb ik echter ontdekt dat ik, en 9 van de 10 lezers van deze blog, allemaal liberalen zijn, en hoe we worden gezien door de mensen hier. Als heidense, gestoorde, homosexuele transgenders die allemaal minimaal vijf abortussen hebben gehad. Een man van de kerk merkte op dat hij niet snapt waarom liberalen nog niet zijn uitgestorven. ‘After all,’ zei hij, ‘they all disprove of life, with their family planning, homosexuality and abortions.’ Ja ja, deze mensen doen zelfs niet aan anti-conceptie, of ze keuren het in ieder geval af. Een baby is een zegen van God, geloven ze, en dat mag je niet afslaan.
Hoewel ik begrijp dat de opmerking van de man niet echt bedoeld was als een daadwerkelijke wens dat de liberalen uit zouden sterven, zat het me toch dwars. Ik leef nu echt in een volkomen andere wereld, en hoewel ik echt niet denk dat dit slechte mensen zijn, voelt het soms echt niet prettig om de enige te zijn die over bijna alles anders denkt. John gebruikte laatst zelfs de befaamde zin: ‘Guns don’t kill people, people kill people.’, en hij meende het volkomen! We discussieerden even over de gunlaw, maar ik zal de Amerikanen hier nooit over begrijpen. Toen ik het pijnlijke onderwerp van de School shootings aansneed, zei hij dat het simpelweg komt omdat de mensheid steeds verder afdrijft van God. Ja, allemaal leuk en aardig, dacht ik, maar jullie zorgen er nog steeds voor dat gekken fluitend Walmart uit kunnen lopen met een nieuw geweer op zak. En waarvoor? Wat is er nou zo belangrijk dat je de levens van onschuldige kinderen wilt riskeren? Er staat nergens in de Bijbel ‘Gij zult altijd over een geweer beschikken.’, toch?
Anyway, ondanks de klachten ben ik nog steeds niet ongelukkig hier. De familie is vriendelijk en vrijgevig en de kinderen hartstikke lief, maar het is zeker geen peulenschil om zo in een andere cultuur gekieperd te worden. En ook niet om, om de dag, 5 uur s’ochtends op te staan. Gaap.
Alles gaat nog steeds prima. Een paar dagen geleden spotte Jana een ‘free kittens’ bord in een tuin. Jaja, op het platteland kan je zomaar gratis katjes krijgen, als je je ogen goed openhoudt voor borden. En inderdaad hebben we drie jonge poesjes opgepikt, één voor Raksaa, één voor Mick en één voor mij. (Niet schrikken mam, hij gaat niet mee naar huis.) Raksaa’s zwarte poesje heet Charchcoal (houtskool), Mick’s grijze katje heet Thunderhead (typische naam van een 8 jarig jongetje, niet?) en ik heb mijn bruine Peppermint genoemd. Ze zijn speels en hun vacht is zo zacht als dons, maar kittens zullen nooit half zo leuk zijn als puppies. Ira is te klein om te begrijpen dat je voorzichtig moet zijn met dieren, dus hij tilt de katjes op aan hun pootjes of staartjes en knijpt ze bijna fijn. John vindt het hilarisch dat ik bezorgd aan kom rennen zodra Ira een katje grijpt.
Laatst heb ik onkruid gewied (gewiedt? Gewaden?). John wiedde de grote stukken met zijn skidloader, en ik kwam erachteraan met zo’n stoere onkruidmaaier met een motortje. Zo stoer was ik helaas niet, want ik probeerde namelijk eerst 15 minuten tevergeefs het ding te starten door aan zo’n touwtje te sjorren. Rotwerk was het, zo in de hitte met dat zware ding… Ik zit dan toch liever achter een bureau.
Even wat anders. Om eerlijk te zijn ben ik altijd een beetje onwetend geweest als het gaat om politieke stromen. Republikein, Democraat, Liberaal, links, rechts, boven en onder… meestal duizelt het me allemaal een beetje, en geef ik ook niet zoveel om de details. Nu heb ik echter ontdekt dat ik, en 9 van de 10 lezers van deze blog, allemaal liberalen zijn, en hoe we worden gezien door de mensen hier. Als heidense, gestoorde, homosexuele transgenders die allemaal minimaal vijf abortussen hebben gehad. Een man van de kerk merkte op dat hij niet snapt waarom liberalen nog niet zijn uitgestorven. ‘After all,’ zei hij, ‘they all disprove of life, with their family planning, homosexuality and abortions.’ Ja ja, deze mensen doen zelfs niet aan anti-conceptie, of ze keuren het in ieder geval af. Een baby is een zegen van God, geloven ze, en dat mag je niet afslaan.
Hoewel ik begrijp dat de opmerking van de man niet echt bedoeld was als een daadwerkelijke wens dat de liberalen uit zouden sterven, zat het me toch dwars. Ik leef nu echt in een volkomen andere wereld, en hoewel ik echt niet denk dat dit slechte mensen zijn, voelt het soms echt niet prettig om de enige te zijn die over bijna alles anders denkt. John gebruikte laatst zelfs de befaamde zin: ‘Guns don’t kill people, people kill people.’, en hij meende het volkomen! We discussieerden even over de gunlaw, maar ik zal de Amerikanen hier nooit over begrijpen. Toen ik het pijnlijke onderwerp van de School shootings aansneed, zei hij dat het simpelweg komt omdat de mensheid steeds verder afdrijft van God. Ja, allemaal leuk en aardig, dacht ik, maar jullie zorgen er nog steeds voor dat gekken fluitend Walmart uit kunnen lopen met een nieuw geweer op zak. En waarvoor? Wat is er nou zo belangrijk dat je de levens van onschuldige kinderen wilt riskeren? Er staat nergens in de Bijbel ‘Gij zult altijd over een geweer beschikken.’, toch?
Anyway, ondanks de klachten ben ik nog steeds niet ongelukkig hier. De familie is vriendelijk en vrijgevig en de kinderen hartstikke lief, maar het is zeker geen peulenschil om zo in een andere cultuur gekieperd te worden. En ook niet om, om de dag, 5 uur s’ochtends op te staan. Gaap.
-
10 Juli 2016 - 18:08
Papz En Mamz:
Jja Frouk, dat is echt geen peuleschil. Het zou heel fijn zijn als je ook wat Amerikanen tegen kwam die wat meer op ons lijken in veel dingen. Zie het als een heel leerzame ervaring schat! Je bent nu een beetje cultureel antropoloog! Ik vind je wel heel moedig eb volwassen, zoals je met al deze golven omgaat!! Liefs wij! -
12 Juli 2016 - 20:31
Kees En Nienke Lavooij:
Hoi Froukje,
Wij genieten van jouw verslagen over je leven daar in dat verre (letterlijk en figuurlijk) Amerika!
Wat kun jij leuk schrijven! Ga zo door!
Sterkte met de laatste loodjes en veel plezier in NY! Kees en Nienke -
14 Juli 2016 - 16:55
Opa Barend:
lieve Froukje. Ook wij genoten van je reisverslag en wij hopen dat je het nog steeds goed hebt
en intussen ook hebt leren melken. Dan ben je pas echt een uit een boerenfamilie.
Hier gaat alles gewoon door; d.w.z. bezig zijn met dingen, die bij het leven horen. Dus etendrinken werken en slapen. Hoewel dat werken wel minder is dan op een boerderij. Daar kan ik van meepraten.
Zaterdag hadden wij een hele.
leuke dag in utrecht. Het studenten corps vierde daar zijn. lustrumfeest. Als je strak thuis bent zullen wij er veel over vertellen en laten zien. Later op die dag zijn wij naar Lelystad gegaan om Marten zijn
feestje te vieren. Hij is geslaagd voor zijn gymnasium diploma met hele hoge cijfers zodat hij door kan
stromen naar Rotterdam. Het was er heel gezellig. De familie van Silvana was er ook. Zo konden wij
ook kennis maken met hen. Wij konden in de tuin zitten maar soms dreigde het te gaan regenen.
Wij aten heel lekker met eten van een cateringbedrijf.
Je tijd zit er nu bijna op. Wij zijn benieuwd of je er naar uitziet of juist niet. Wij horen het straks wel
als je thuis bent met een zak vol verhalen Wij vinden het super dat Maarten je komt halen. In goede dagen en in kwade dagen mag je ook in de V.S. weten dat God bij jou is. Want Hij is niet aan plaats of tijd gebonden. Met onze hartelijke groet en graag tot ziens opa en oma.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
